jueves, octubre 18, 2007

 

NOSTALGIA ENTRE LIBROS
Maria, há no seu gesto airoso e nobre,
Nos olhos meigos e no andar táo brando,
Um náo sei qué suave que descobre,
Que hembra um grande pássaro marchando.
Quero, ás vezes, pedir-lhe que desdobre
As asas, mas náo peço, reparando
Que, desdobradas, podem ir voando
Levá-la ao teto azul que a terra cobre.
E penso entáo, e digo entáo comigo:
"Ao cén, que vé passar todas as gentes
Batem outros primores de rabia.
Pássaro ou moça, fique o olhar amigo,
O nobre gesto e as graças excelentes
Da nossa cara e lépida Maria".
Machado de Assis
Recuerdo de Brasil

Comments:
Pol dió, que potito poema. traducido ya debe ser la leshe..jiji
 
¿Mande?.
Géminis
 
Pues a mí me gusta más en portugues. Queda mucho más musical.

¿Quién será esa María?

Un abrazo de bolero.
 
Publicar un comentario



<< Home

This page is powered by Blogger. Isn't yours?